Człowiek posiadający duchowe serce może nazwać siebie dzieckiem Boga i może odziedziczyć Królestwo Niebieskie. Duchowe dziecko urodzone w Bogu jest pokorne i ma skruszony umysł. Nie łamie już praw Boskich i akceptuje ofiary Chrystusa, który uczynił ofiarę ze swojego serca przy pomocy Ducha Świętego. Od tej pory człowiek jest prowadzony przez Ducha Świętego. To serce, które ufa i jest wierne Bogu, rodzi Boże owoce i miłość. Duchowe serce jest natchnione, zmotywowane i zasilane przez Ducha Świętego. W tym człowieku rodzi się na nowo Prawda i od tej pory buduje on swoje życie na słowie Bożym i Duchu Świętym. Dzięki mocy Ducha Świętego tworzy owoce miłości, które rozsiewa na świat, cały czas pracuje w poznawaniu Boga przez codzienne modlitwy i Boże przykazania, wszystko po to aby zyskać przychylność Boga, swojego Stwórcy, aby otrzymać wieczne życie. Człowiek może poznać Słowo Boże, ma możliwość zrozumieć Go przez posłuszeństwo Boskich Praw i przykazania, które w drodze kontemplacji, medytacji, są duchową lekcją duchowego człowieka.

Aby dotrzeć do poziomu duchowego człowieka potrzebne są codzienne próby wiary i testy, wówczas budzimy duchowe serce i dokonujemy w sobie potężne przemiany.

Jak możemy odbudować nasze relacje z Bogiem,
który wydaje się być taki daleki, zapomniany?

Odzyskujemy nasz związek z Bogiem za pomocą głębokiej skruchy. Musimy chodzić w Prawdzie, być sprawiedliwi i dobrzy, jest to wielka duchowa dojrzałość. A kiedy stajemy się dojrzali rodzi się w nas Chrystus, w tym czasie zmienia się również nasze ciało, do tej pory zdominowane przez szatana, w czasie narodzin w nas Świadomości Chrystusowej nasze ciało bywa ukrzyżowane, to co stare musi umrzeć aby narodziło się duchowe ciało. Świadomość Chrystusowa obejmuje uporządkowany wzorzec ze Światła, które zwie się entelechią - siłą, skłaniająca każdy organizm do wypełniania się tym co mu jest z natury przeznaczone.

Świadomość Chrystusowa jest naturalną siłą, w każdym z nas jest zapisana informacja wysyłana z uporządkowanego wzorca Światła. Czasami szukamy odpowiedzi daleko, zbyt daleko, błądzimy w naszym umyśle a to co istotne nosimy we własnym sercu. Każdy człowiek posiada naturalną skłonność przyciągania naturalnych impulsów życia, zgodnie z przypisanym mu kodem i tak według tego możemy się rozwijać. Kiedy mamy wystarczająco czyste ciało fizyczne i duchowe zaczynamy kwitnąć i spontanicznie otwieramy się do prawdziwej natury, wszystko dzieje się spontanicznie pod wpływem Światła, które pobudza nasz naturalny wzorzec wzrastania (podobnie jak rośliny), wówczas budzi się w człowieku wiedza, mądrość, dzięki którym możemy hodować własne nasiona i rozsiewać je na świat.

Śmierć i zmartwychwstanie - dwa potężne symbole naszego duchowego życia, które pokazał nam Jezus Chrystus. Wzór nowego życia, tym razem już duchowego. Usuwamy ze swojego życia fałszywe przekonania, ograniczenia, staramy się żyć czysto i już zasilani Duchem Świętym nosimy w swoim sercu Boga i Chrystusa. Różnie jest ten stan nazywany przez duchowych ludzi: nawróceniem, przebudzeniem, przemienieniem, dzieje się to spontanicznie i gwałtownie, tak że sam doświadczony człowiek jest wielce zaskoczony.

„Odrzućcie od siebie wszystkie swoje przestępstwa,
które popełniliście przeciwko mnie i stwórzcie sobie nowe
serce i nowego ducha! Dlaczego macie umrzeć, domu izraelski?
(Ez. 18, 31)

Jako zrodzeni na nowo, tym razem duchowo, możemy się rozwijać, przekształcać, wzrastać, mieć duchowe serce, ciało, usuwamy obawy, lęki, oddalamy od siebie negatywne siły - a to jest już Królestwo Boże na tej Ziemi, pozbyć się wszystkiego co złe, niemiłe, stresujące, tylko uprawiać duchowe serce i być dla innych ludzi bratem/siostrą w Chrystusie.

„Po tym poznacie dzieci Boże i dzieci diabelskie. Kto nie postępuje
sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, który nie miłuje brata
swego. Albowiem to jest zwiastowanie, które słyszeliście
od początku, że mamy się nawzajem miłować.”
(1 Jan 3, 10-11)

Kto nie miłuje brata swego nie ma serca duchowego
i nie spełnia swojego powołanie od Ojca.

Człowiek, który obecnie ponownie się rodzi jest nie tylko człowiekiem wierzącym, także jest zmieniony na duchu poprzez zmartwychwstanie; kocha swoich braci, kocha Boga, naradza się w Chrystusie wprzódy jako małe dziecię i chociaż dopiero zaczyna chodzić na swojej wąskiej ścieżce już jest dzieckiem Boga. Powoli wzrasta i jako już dojrzały rodzi się całkowicie za pomocą Ducha Świętego - wówczas może powiedzieć, że ma w pełni rozwinięte duchowe serce, oddycha sercem Ducha.

„Boga nikt nigdy nie widział, jeśli nawzajem się miłujemy;
Bóg mieszka w nas i miłość Jego doszła w nas do doskonałości.”
(1 Jan 4, 12)

Jeśli Bóg mieszka w nas, mamy duchowe serce, które jest ciągle udoskonalane.

Nowy człowiek w Chrystusie jest naprawdę nowym człowiekiem; zmienia się całkowicie w przeciągu bardzo krótkiego czasu, aż sam nie może siebie rozpoznać, w jego sercu trwa pokój, piękno, służy jak umie swoim bliźnim. Nawet nie wyobrażacie sobie jak jest wspaniałą rzeczą posiadać duchowe serce, w człowieku gasną wszystkie obawy, niepokoje, i nawet jak rusza przeciw człowiekowi wielka armia negatywnych sił i chce zniszczyć jego warownię, jeśli wystawi go na udrękę i pośmiewisko to jednak człowiek czuje, że inna potężna siła rozpościera nad nim swoje skrzydła i nic złego mu się stać nie może. A ci co czynią wokół niego zgiełk muszą odejść, bo nie ma w człowieku większej mocy niż mieszkający Chrystus w jego sercu.

Ważne jest aby umieć zrozumieć wszystkie te słowa, jaki jest to nietypowy wymiar naszego bytu, mieć duchowe serce.

Duch Święty to Najwyższa Świadomość i Absolutna Prostota natury serca, którego świadomość jest już nieograniczona. Jest to nieskończone Światło jak i Absolutna wolność i spontaniczność tego Światła Świadomości, które manifestuje się w różnych formach.

Duch Święty jako Najwyższa Świadomość jest jak potężny ocean co znajduje odzwierciedlenie zarówno w bezmiarze wody i różnych kształtów jej fal, jak i otwartą drogą w siebie bez ograniczeń i w tym samym czasie ujawnia Tajemnice Najwyższego.

Duch Święty jest przekaźnikiem wiedzy, mądrości, intuicji, nieziemskiej inteligencji, jest formą objawienia, ale także organem oczyszczenia, reintegracji i Przemienienia naszego bytu, a to wszystko ma akcent spontaniczny wychodzący z serca - przedstawia czystość i oferuje nieskończoną przestrzeń serca. Serce jest punktem między skończonym i nieskończonym, osobistym i transpersonalnym, teraźniejszym i wiecznym. Jest otwarte wobec Całości, czyli przekracza ograniczenia indywidualności.

Wewnętrzne serce jest portalem do bezpośrednich doświadczeń tego, co nazywa się „Duchem, Świadomością”, to dwa pojęcia , które zawsze wymykają się naszym definicjom. Duch Święty ujawnia Prawdy ostateczne, idąc jego impulsem dochodzimy do odkupienia.

Serce jest źródłem całego stworzenia i końcowym punktem wszystkich energii, zatem jest postrzegane jako źródło nieśmiertelności. Przepełnione czystą miłością i czystym istnieniem jest samo w sobie znakiem realizacji.

W środku mojego serca pojawia się światło,
błyszczy jak jasna gwiazda,
gwiazda zawieszona na siedmiu niebiosach,
tam, gdzie jest mój raj utracony.

Duch Święty jest siedzibą wszystkich głębokich tajemnic. Utrzymuje w tajemnicy mistyczne Królestwo, które jest Źródłem spontanicznego zachwytu, które śpiewa Imię Boga, mówi o Jego istnieniu ... i tak sobie myślę, jacy są biedni i ubodzy ci ludzie, którzy nie posiadają duchowego serca.

To w sercu się budzisz
to w sercu znajdziesz Chrystusa
i całe twoje życie jest tylko sercem...
i wszystkie zjawiska,
które krążą wokół ciebie są tylko sercem.

Serce, niczym święte drżenie
niczym czysta aspiracja,
pragnienie, tęsknota
dążenie do Boga
poczucie Prawdy
poczucie czystego istnienia.

Serce - symbol czystości, miłości,
Serce - symbol świętości
a wszystko to jest moim
wewnętrznym Królestwem Niebieskim.

Warto zobaczyć również artykuł: Duchowe serce

10 Nov. 2012

WIESŁAWA