Inedia,
łacińska nazwa 'postu', to zdolność człowieka do życia bez
pożywienia.
Jako żyjąca świątynia Boga, ludzkie ciało jest w pełni wyposażone w
niebywałe cuda, które mogą obudzić się w osobach rozwiniętych
duchowo i mających głęboką wiarę w Stwórcę wszelkiego życia. Od
niepamiętnych czasów zawsze istniały jednostki, które odżywiały się
praną, albo inaczej życiodajną siłą. Dzięki łasce Opatrzności,
inedycy tj. ludzie, którzy żyją bez jedzenia, potrafią pobierać
energię z natury, by odżywiać swoje ciało.
"Oni żyją chi z ziemi, z lasu, ze słońca i z powietrza. Korzystają z
tego wszystkiego. Albo żyją miłością. Samą wiarą. Tacy ludzie są
znani jako bretarianie, solarianie albo waterianie, i pochodzą z
różnych ścieżek życia, z różnych kultur i wszystkich zakątków
świata. Doprawdy, możliwości i cuda w tym życiu, jakie nasz łaskawy
Stwórca przygotował dla nas, są nieskończone; musimy tylko połączyć
się wewnątrz, by rozpoznać naszą wielkość jako dzieci Bożych".
(Najwyższa Mistrzyni Ching Hai)
Bretarianizm (lub breatharianizm - od ang. breath = oddech) jest
duchową praktyką, która od tysięcy lat jest bardzo dobrze znana
m.in. w Chinach.
W taoistycznej „Księdze comiesięcznych zaleceń żywnościowych"
napisano:
-ci, którzy ‘jedzą' wiatr, będą duchowi i zyskają długowieczność;
-ci, którzy jedzą zboża, będą mądrzy na różne sposoby, ale wyczerpią
umysł pracą;
-ci, którzy jedzą trawę, będą niemądrzy i głupi;
-ci, którzy jedzą
mięso, będą mieli dużo gniewu;
-ci, którzy ‘jedzą' powietrze, osiągną duchowy poziom
nieśmiertelności i zyskają Tao.
Dlatego to co jemy nie tylko wpływa na naszą osobowość i
temperament, ale również decyduje o długości naszego życia. Taoizm
sugeruje, że nasz apetyt powinien być niewielki, smak powinien być
lekki, a ilość jedzenia zmniejszona. Oczywiście bezpośrednie
„jedzenie" wiatru i rosy jak również absorpcja esencji słońca i
księżyca byłaby najlepszą radą dla duchowej praktyki.
Taoiści wierzą, że bezpośrednia integracja z oryginalnym chi i
esencją wszechświata prowadzi do stania się wiecznym bogiem, co
odnosi się do „Człowieka Kompletnego". Stan „kompletnego człowieka"
opisany jest w książce Chuang Tzu tak: „pożar lasu nie może go
spalić, zimny lód nie oziębi go, grzmot, od którego chwieje się
kamienna góra, nie może go zranić, sztorm i morskie fale nie
przerażą go". Taki „kompletny człowiek" zazwyczaj chodzi w chmurach
i pobiera energię słońca i księżyca, lata ponad czterema morzami i
„je" wiatry oraz pije rosę. Jego skóra jest lżejsza od śniegu.
Stanie się „kompletnym człowiekiem" jest celem większości
taoistycznych praktykujących duchowo.
Ponieważ jedzenie ma silny wpływ na formowanie naszego życia i
osobowości, znaczenie bycia wolnym od jedzenia opisano szczegółowo w
taoistycznej sutrze pokoju „Tai Ping Sutra". Mówi ona, że na
początku, kiedy ludzkość pojawiła się na Ziemi, ludzie mieli ten sam
element energii w ciele co Niebo i Ziemia i nie potrzebowali
jedzenia, by żyć. Pierwsi ludzie polegali na bezpośredniej absorpcji
yin i yang czyli energii kosmicznej. Jednak z powodu stopniowego
upadku i oddalenia od ścieżki Boga, zapomnienia o Źródle oraz
skłonności do iluzji, wszystkie zdolności ludzkości zostały
zatracone i dlatego pojawił się głód. W efekcie, jeśli nie spożywano
jedzenia czy napojów, śmierć była pewna.
Pożałowanej przez Niebo ludzkości pozwolono odtąd jeść. Dlatego
właśnie taoizm stosuje stopniową metodę uwalniania się od jedzenia,
najpierw przez jedzenie mniejszej ilości, lżejszego pożywienia,
potem dochodzi się do etapu dostarczania sobie energii z powietrza,
aż duch iorgany wewnętrzne stają się silniejsze i ma się mniej
pragnień, a w końcu dochodzi się do całkowitego braku ochoty na
jedzenie.
Taoizm kładzie nacisk na bycie wolnym od jedzenia, bo chociaż
żywność może utrzymać nasze ciało przy życiu, nie jest ona korzystna
dla naszego duchowego rozwoju i stanowi przeszkodę w przebudzeniu i
podniesieniu ducha. Wierzy się, że przez zaprzestanie jedzenia,
praktykujący taoizm mogą zmniejszyć swoje fizyczne pragnienia. Życie
bez jedzenia może też pomóc praktykującym taoizm wyzwolić się od
ograniczeń fizycznego ciała, co wiedzie do ostatecznego doskonalenia
duszy.
Źródło:
LINK!
|