Nagietek należy do ziół o nadzwyczajnej mocy. W tym
żółtopomarańczowym kwiatku o lepkich i lekko owłosionych listkach
tkwi tak potężna siła lecznicza, że należy mu się czołowe miejsce w
terapii naturalistycznej. Zastosowanie ma nieomal uniwersalne.
Przede wszystkim należy podkreślić tu fakt, potwierdzony badaniami
przez uczonych radzieckich, że nagietek posiada w sobie cenne
właściwości hamujące wzrost nowotworów przez zdolność wiązania
toksycznych związków przemiany materii, czym przyczynia się do
wzmacniania sił obronnych ustroju, potrzebnych do zwalczania tej
groźnej choroby. W Związku Radzieckim wyprodukowano preparat
leczniczy, zawierający: 0,25 g sproszkowanych koszyczków kwiatowych
i 0,10 g kwasu nikotynowego - inaczej: witamina PP, która posiada
właściwości rozszerzające naczynia krwionośne, Tabletki te o nazwie
KN mają działanie antytoksyczne i stosowane są z dobrym skutkiem u
chorych z nowotworami przewodu pokarmowego i przełyku. Amerykański
uczony dr med. Drwey osiągając dobre efekty lecznicze u pacjentów
chorych na raka, uważa nagietek również za doskonały środek
profilaktyczny w okresie rekonwalescencji, zwłaszcza po operacyjnym
usunięciu nowotworu. Doustnie zażywa się napar z kwiatów nagietka
przy schorzeniach przewodu pokarmowego, puchlinie wodnej,
schorzeniach wątroby (szczególnie
przy niedostatecznym wydzielaniu żółci), żółtaczce zakaźnej,
nowotworach złośliwych (hamuje procesy chorobowe). Bakteriobójcze,
antybiotyczne działanie nagietka potwierdziło się w walce z
gronkowcem złocistym (Staphylococus
aureus), paciorkowcami, paratyfusem i grzybicą. Stare
receptury lecznictwa ludowego, sięgające niekiedy XII wieku podawane
niekiedy z ust do ust, stosowane są z dobrym skutkiem do dziś - co
potwierdzają badania naukowe.
Kwiat nagietka stosuje się w różnej formie: w postaci irygacji
pomagają leczyć nadżerki macicy, stany zapalne spowodowane przez
rzęsistka, upławy.
W postaci; plastrów, wyciągów i maści,
stosowany jest zewnętrznie.
Doustnie:
stosuje się napary z kwiatów nagietka w proporcji: 1 łyżka ziół na
1 szklankę gorącej wody.
Na ogół pije się 2-3 szklanki naparu w ciągu dnia, powoli małymi
łykami. Już po stosunkowo krótkim czasie zauważyć można znaczną
poprawę samopoczucia. Maść nagietkowa sporządzona w/g receptury ks.
Kneippa ma zastosowanie przy egzemie, oparzeniach - również
promieniami ultrafioletowymi i Roentgena - wszelkiego rodzaju trudno
gojących się ranach, gdyż posiada działanie antybiotyczne podobne do
penicyliny. Maść nagietkowa przyśpiesza także ziarninowanie i
naskórkowanie, zalecana jest także przy odleżynach, odmrożeniach,
wrzodach i żylakach.
Sposób przyrządzania maści: (Kneipp)
50,0 g świeżych kwiatów nagietka,
150,0 g świeżego ziela nagietka,
150,0 ml spirytusu i
5,0 ml amoniaku 10%,
posiekać i macerować 12 godzin.
Szczelnie zakryć.
Po 12 godzinach przełożyć masę do 1000,0 g roztopionej maści
woskowej
i pozostawić 5-8 godzin w temp. 50-60°C.
Inny, prostszy sposób przyrządzania maści nagietkowej,
nadającej się także do kremowania twarzy, jest następujący: (Schulz)
2 garści świeżych kwiatów nagietka
dodać do
1/2 szklanki wrzącego oleju roślinnego (słonecznikowy,
sojowy, z oliwek) trzymać na małym ogniu 1 minutę, dodać
30,0 g lanoliny (kupić w aptece)
lub z powodu braku - 1-2 tubki Dermosanu" (kupić
w drogeriach). Do celów kosmetycznych dodać można 1 pudełko
kremu Nivea".
Przecedzić przez podwójną jałową gazę do słoiczków. Przechowywać w
lodówce.
Przy skaleczeniach, oparzeniach, dezynfekcji ran, do płukania gardła
przy anginie, stosuje się przeważnie alkoholową nalewkę tych
kwiatów.
Nalewka taka składa się z:
1 garści świeżych kwiatów, zerwanych
przy słonecznej pogodzie
i (Nagietek hodowany bywa w
ogródkach jako roślina ozdobna) 1 litra wódki.
Nalewkę postawić w ciepłym miejscu na 14 dni.
Po tym czasie gotowa jest do użytku.
Trudno gojące się rany i guzy nowotworowe wymywać można
równie skutecznie naparem z kwiatów nagietka i skrzypu
polnego, wziętych w równych częściach. W dawnych czasach
ludność wiejska uważała kwiat nagietka za pewnego rodzaju
barometr. Kiedy o godzinie 7 rano kwiatostany nie były
jeszcze rozwinięte oznaczało to, że w tym dniu spodziewać
się można deszczu. Roślina ta służyła więc za "zapowiadacza"
deszczu. Nagietek rośnie najlepiej na wilgotnych, otwartych,
słonecznych stanowiskach. Sieje się go jednocześnie z
wczesnymi warzywami. Kwiatostany zbiera się przez całe lato
co 2-4 dni przy słonecznej pogodzie -- aż do późnej jesieni;
najlepiej wtedy, kiedy księżyc zbliża się do pełni, gdyż w
tym okresie wszelkie rośliny posiadają największą moc
leczniczą. Suszyć nie należy na słońcu, tylko w miejscu
przewiewnym, rozkładając kwiaty cienką warstwą np. na
szafie, wzruszając je systematycznie i przewracając, by nie
dopuścić do pleśnienia. Rośliny nagietka często zakażane
bywają szarym nalotem tzw. mączniakiem. Kwiaty z takich
roślin nie nadają się do celów leczniczych.
|