MIŁOŚĆ BOSKA I LUDZKA
 

Boska Miłość jest zupełnie odmienną wartością niż miłość człowieka. Ludzka miłość jest rozłożona na wielu, czasami jest bardzo zróżnicowana. A Boska Miłość jest jedna i taka sama dla wszystkich. Człowiek własną miłością potrafi komplikować i ograniczać wolność innej osoby. Bóg przez własną miłość czyni człowieka wolnym. U ludzi miłość jest bardzo osobowa, nieharmonijna i ślepa. Człowiek jest w swojej formie istotą ograniczoną, zmienną i skłonną do rożnych zachowań, i jego miłość też ma swój limit, nawet wtedy kiedy jest spontaniczna. Wyżej rozwinięty duchowo człowiek jest też ograniczony przez swoją indywidualną naturę, ponieważ miłość człowieka jest dualna jak on sam. Dopóki człowiek żyje jego miłość podlega tym prawom: podwójnej naturze człowieka. Miłość: 1. Przekazana przez Platona, określona słowem eros 2. i miłość, też według greckiego pojęcia agape między ludźmi. EROS Platona to miłość, która kocha to co uważa za warte miłości. Miłość emocjonalna, dla przyjemności, egocentryczna bo ciągle chodzi ci o samego siebie. Ale nie należy jej potępiać czy niszczyć. Też pochodzi od Boga i wiąże się z porządkiem natury. AGAPE jest miłością, która zstępuje ku człowiekowi i kocha to co nie jest warte miłości. Zstępuje z Nieba i kocha wszystkich bez miary. Każdego w ten sam sposób i nie ważne czy był jej wart. Agape to miłość bezinteresowna. U Boga nie trzeba zasłużyć sobie na Miłość. Nie musisz się Jemu przypodobać aby zechciał cię pokochać. Jesteś Jego dzieckiem. Miłość Boga jest kosmiczną eksplozją, jest spontaniczna i czysta, niemożliwa w swej formie do osiągnięcia przez istotę ludzką. Ten człowiek, który posiada "czyste serce" osiąga wyższy jej stopień. Ale nawet u ziemskich spirytualnych mistrzów nie dorównuje Boskiej formie. Mistrzowie osiągają wysoki stopień czystej miłości w momencie kiedy osiągają wysoki stopień zakotwiczenia się w siedmiu wymiarach świadomości. W chwili połączenia się z najwyższym planem taki człowiek jest niczym ziarno rzucone w urodzajną glebę i wówczas zaczyna wzrastać w piękne drzewo. Osiąga wysoką świadomość i wielkim prezentem dla niego jest "czysta miłość", którą otrzymuje z Wielkiego Źródła i przepełnia się nią jego serce. CZYSTA MIŁOŚĆ jest rodzajem przebudzenia i wzlotu człowieka w wyższe wymiary świadomości. Ten kto jest zdolny do wielkich poświęceń, jak matka kochająca wszystkie swoje dzieci jest zdolna poświęcić dla nich własne życie, ten rozwija w sobie Boskie Miłosierdzie i otwiera dla siebie Ocean Miłości. Człowiek w swej ziemskiej wędrówce musi przejść siedem planów, siedem potężnych poziomów świadomości. Każdy z nich jest charakterystyczny i wnosi w świadomość człowieka odpowiednią indywidualność. Każde przekroczenie granicy wyższej świadomości podnosi człowieka wartość, odrywa od ziemskich ograniczeń, otwiera wyższe zrozumienie, daje siłę w ciężkich chwilach, w groźnych doświadczeniach, jest podporą do dźwigania krzyża. Czwarty wymiar jest tym planem, w którym człowiek poprzez własne trudy i ciężkie chwile, poprzez własny krzyż zbliża się bardzo mocno do Boga. Już nie myśli dotychczasowymi pojęciami, szuka nowych dróg, nowych źródeł. Jeszcze ciągle wątpi i martwi się czy jego duchowa natura jest na tyle mocna, że nie upadnie? Zastanawia się czy uda mu się dotrzeć do końca własnej drogi? A kiedy przekracza piąty plan nagle spostrzega inny świat. Jego oczy widzą kolorowe barwy, klarują się jego myśli. Opuszcza go lęk, czuje się bezpieczny. W szóstym planie widzi świat, który pozostaje za nim już w zupełnie innych barwach. Ciągle żyje w materialnym otoczeniu, ale jego duch jest już spleciony mocno z Bogiem. Wzmaga się jego cierpienie ponieważ nadal nie może być jednością z Wielkim Boskim Źródłem. Siódmy plan i ostatnie doświadczenie, ostatni oddech, powoli następuje odłączenie od Ziemi i trwały związek z Bogiem. Człowiek osiąga swój najwyższy stan świadomości zwany, nirvikalpa - Świadomość Boga. W tym stanie człowieka miłość gwałtownie się poszerza, jego miłosierdzie i poświęcenie dla innych nie ma granic. Zrzuca jarzmo własnego życia, które już nie ma dla niego większego znaczenia. Podąża w miejsce bólu i cierpienia innych ludzi i otula ich rany Boską Czystą Miłością. Boska Miłość jest nieskończona, wielka i bezinteresowna, a dramat Boga polega na tym, że On nie może rozlać swojej miłości bez miary na wszystkich ludzi. Nieustannie co dzień wokół nich krąży i szuka otwartych serc. Miłość czysta i bezinteresowna jest darem ubogiego otrzymanym z rąk samego Boga. Miłość, która zstępuje z wysoka, rozlewa się w jego żyłach, przekazuje Chrystusa A Chrystus w nim zaczyna kochać innych. A imię Jego jest Agape i nie ważne kim jest ten drugi ładny czy brzydki Agape chce żyć w jego sercu. Miłość Boga bezinteresowna nie wyrażona w gestach czy spojrzeniach Agape zstępuje z nieba i zalewa ludzką duszę, którą bardzo kocha. Vancouver 18 June 2007 WIESŁAWA