Depresja nie jest jednostką chorobową, która pasuje jednakowo do
wszystkich
ludzi a szczególnie kiedy rozpatrujemy płeć. Nie tylko kobiety są
bardziej podatne
na depresję, ale u kobiet depresja powoduje inny wzór objawów Wiele
czynników
przyczynia się do niepowtarzalnego obrazu depresji u kobiet.
Poznanie tych
czynników: zaburzenia hormonalne czy inne społeczne presje, w
których
budzi się u kobiet więcej stresu są pomocne w leczeniu depresji.
Depresja jest poważnym stanem i może mieć wpływ na każdą dziedzinę
życia: relacje rodzinne, karierę, poczucie własnej wartości i cele,
bycie w
społeczeństwie. Szczególnie u kobiet wszystkie te czynniki bywają
wspólne.
Jednak dobrą wiadomością jest, że depresja daje się leczyć, należy
tylko dobrze
zrozumieć depresję, jej konsekwencje i wpływ na kobiety. Jeśli
uczucie smutku
przeciąga się znacznie dłużej niż zwykle można spodziewać się, że
występuje depresja.
Objawy depresji u kobiet:
Objawy depresji u kobiet nie różnią się od typowych objawów depresji
jakie
występują ogólnie w przypadku depresji. Wspólne skargi obejmują
przytłoczenie,
brak zainteresowań lub przyjemności płynących z życia, brak radości,
poczucie
winy i nicości, myśli samobójcze lub nawracające myśli o śmierci,
zaburzenia
snu, trudności z koncentracją, brak energii, uczucie zmęczenia.
Różnice depresji u kobiet i mężczyzn:
Mimo, że objawy depresji dla kobiet i mężczyzn są takie same to
jednak kobiety mają tendencję do doświadczeń depresyjnych częściej
niż to spotyka się u mężczyzn, np. zaburzenia sezonowe, kiedy
brakuje słonecznego światła kobiety będą cierpieć mocniej.
W depresji nietypowej, gdzie występuje mniejsza ilość snu, brak
apetytu, utrata masy ciała
u kobiet może być odwrotnie; występuje zwiększone zapotrzebowanie na
sen, zwiększony apetyt zwłaszcza na węglowodany, przybieranie na
wadze. U kobiet jest wyraźne poczucie winy, występują większe
problemy z tarczycą. Niedoczynność tarczycy może powodować depresję,
dlatego często u kobiet w kryzysie lekarz sprawdza poziom hormonów
tarczycy.
Przyczyny depresji u kobiet:
Na depresję cierpi dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. Te
statystyki obejmują
całe grupy społeczne, etniczne, rasowe. Depresja obejmuje jednakowo
prawie
wszystkie kraje na świecie. Istnieje wiele teorii, które próbują
wyjaśnić dlaczego
jest częstsza zachorowalność na depresję u kobiet ? Rozpatruje się
wiele
czynników: biologicznych, psychologicznych i społecznych.
1. Biologiczne:
- Wahania hormonalne podczas cyklu menstruacji, znane objawy zespołu
PMS,
takie jak rozdrażnienie, zmęczenie, reaktywność emocjonalna. Dla
wielu kobiet PMS
bywa łagodne, ale dla niektórych objawy są poważne i zakłócają cały
tok życia.
- Ciąża i bezpłodność, kiedy zachodzą liczne hormonalne
zmiany, zwłaszcza u kobiet wysokiego ryzyka.
- .Inne kwestie związane z ciążą; np. poronienie, niechciana
ciąża, oraz ważny problem jaki niesie dla kobiety niepłodność.
- Ciąża i wszystkie jej konsekwencje często budzą u kobiety
huśtawkowe
zmiany samopoczucia i jest to normalna reakcja. W tym czasie kobiety
lubią
cichnąć na jakiś czas a są i takie, u których objawi się ciężka
depresja.
- Perimonopauza i monopauza zwiększa ryzyko depresji. Podczas
perimonopauzy (etap prowadzący do monopauzy) kiedy reprodukcyjne
hormony szybko się zmieniają, kobiety będą bardziej rozdrażnione, w
tym czasie zwiększa się ryzyko zachorowania na depresję.
2. Psychologiczne:
- Dojrzewanie i ciało. Dorastające dziewczynki zaczynają zauważać
różnice
płci w wieku dojrzewania. Wiedzą, że muszą podobać się mężczyźnie
ale nie
bywa to łatwe kiedy zauważają niedoskonałość własnego ciała. Taki
wizerunek
ich zdaniem obniża ich wartość a niska samoocena powoduje depresję.
- Seksualne i fizyczne znęcanie się nad kobietami odgrywają poważną
rolę w zachorowaniu na depresje u kobiet. Dziewczęta padają znacznie
częściej jako ofiary przemocy seksualnej niż chłopcy. Naukowcy
stwierdzili, że wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie poważnie
zwiększa ryzyko zachorowania na depresję w starszym wieku. Depresja
występuje w większym stopniu u ofiar gwałtu a tu prawie zawsze
padają ofiarą kobiety. Również
fizyczne znęcanie się i molestowanie seksualne doprowadza do innych
cięższych stanów psychicznych. Podobnie wpływa na kobietę nacisk w
sprawie małżeństwa i rozwody.
- Ważna jest dla kobiety intymność a mężczyźni często lubią
demonstrować
własną męskość uwłaczając kobietom, rodzą się spory i depresja.
- Kobiety są bardziej skłonne do rozmyślań, gdy czują się
niedowartościowane. Często płaczą, "przeżuwają" w sobie, odwracają
się od mężczyzn. Żeński hormon płciowy progesteron zapobiega
stresom, ale kiedy jest nadmiernie przeładowany wyłącza się.
3. Społeczne:
- Kulturowe i społeczne przyczyny depresji u kobiet.
- Kobiety często cierpią z powodu ich roli w życiu w danej
społecznej grupie. Muszą odgrywać rolę: matki, żony, kobiety do pracy w
zależności
od grupy etnicznej, które utrzymują obraz, że kobieta przeznaczona
jest
do pracy w domu, opieki nad dziećmi, posłudze dla męża i jego
rodziny.
- Szczególnie zagrożone depresją są samotne matki. Statystyki
pokazują
trzy razy większą zachorowalność tej grupy kobiet na depresję.
- Nierówne uprawienia i status kobiet może prowadzić do poczucia
bezradności.
Podobne uczucia są spowodowane dyskryminacją kobiet w miejscu pracy
co
często prowadzi u kobiet do bezrobocia. Niski status
społeczno-gospodarczy
jest wysokim czynnikiem ryzyka depresji u kobiet. Jeszcze inny
czynnik, kiedy społeczeństwo kładzie zbyt mocny nacisk na młodzież;
na ich piękno, sylwetkę,
starsze kobiety bywają dyskryminowane, wtedy zapadają na depresję.
- Ubóstwo - samotne matki mają niższe dochody, ciężko
im utrzymać rodzinę, szybciej popadają w depresję.
Czynniki ryzyka depresji u kobiet:
Istniej kilka różnych czynników lecz pracują wzajemnie w depresji u
kobiet. Kobiety o niższym statusie społeczno-gospodarczym zmagające
się z problemami finansowymi, bezrobociem lub niedostatecznym
zatrudnieniem, dyskryminacją, brakiem wykształcenia oraz samotne
częściej borykają się z depresją. Ponadto konflikty małżeńskie,
seksualna przeszłość lub fizyczne znęcanie się w jej grupie
społecznej.
Czynniki
ryzyka:
1. Rodzinna historia zaburzeń
nastroju
2. Osobiste przeżycia w
dziecięcych latach
3. Utrata rodzica przed
osiągnięciem 10 roku życia.
4. Molestowanie seksualne w
dzieciństwie.
5. Stosowanie doustnej
antykoncepcji, zwłaszcza o wysokiej zawartości progesteronu.
6. Użycie ganadotropii
pobudzających, jako część leczenia niepłodności.
7. Trwałe psychospołeczne
czynniki stresogenne; np. utrata pracy.
8. Utrata wsparcia
społecznego lub inne zagrożenia i straty.
Leczenie depresji u kobiet:
Większość kobiet na depresję otrzymuje prawie to samo leczenie.
Medycyna konwencjonalna najczęściej stosuje antydepresanty,
psychoterapie i inne terapie.
Tą grupę chorych - kobiet, należy traktować bardziej indywidualnie,
w zależności od czynników, które spowodowały depresję. Inaczej
należy podejść do kobiety, u której
wystąpiły zaburzenia związane z cyklem reprodukcyjnym, inaczej z
innymi czynnikami.
Hormony związane z cyklem reprodukcyjnym mają głęboki wpływ na
nastrój kobiety.
Może to być nastrój spowodowany tylko menstruacją i możliwe, że są
to tylko symptomy PMS, może to być ciąża i tym samym może być
większa depresja spowodowana dużymi zmianami w ciele. Nastrój
spowodowany urodzeniem dziecka przyniesie jeszcze inne problemy i
inną odmianę depresji, którą należy inaczej traktować niż zaburzenia
typu PMS. Jeszcze innej opieki i leczenia wymaga kobieta podczas
depresji w menopauzie. Każda z tych grup musi być objęta inną
terapią aby odpowiednio rozwiązać problem i zmniejszyć negatywny tok
myślenia i przystosowania do nowej sytuacji. Ze względu na różnice
biologiczne jakie zachodzą w ciele kobiety nie można wprowadzić u
wszystkich
kobiet takiego samego leczenia. Również inaczej będzie wyglądać
leczenie
kobiety chorej na depresję i inaczej u mężczyzny. Kobiety są
bardziej wrażliwe,
mają inne zaburzenia lękowe i to też ma duże znaczenie w ich
leczeniu.
Większość kobiet nie bardzo wie, co to jest zespół przedmiesiączkowy
(PMS).
U jednych PMS będzie objawiać się co miesiąc w tym samym czasie, u
innych
nie. Dla większości te objawy są nieprzyjemne, mogą być bolesne,
zmienia się
nastrój, przychodzi większe niż zazwyczaj przemęczenie, drażliwość
co wpływa
ujemnie na nastrój innych przebywających z nią osób. Objawy te mogą
rozpoczynać
się około 10-14 dni przed miesiączką, ustępują w chwili jej
rozpoczęcia.
Objawy PMS:
1. Smutek lub poczucie
bezradności.
2. Uczucie napięcia i
niepokoju.
3. Napady paniki.
4. Huśtawka nastrojów.
5. Trwała drażliwość lub
złość.
6. Brak zainteresowania
codziennością oraz zmniejszone kontakty z otoczeniem.
7. Brak koncentracji.
8. Zmęczenie, znaczny spadek
energii.
9. Zmiany apetytu: brak lub
wzmożony.
10. Zaburzenia snu.
11. Niemożliwość
kontrolowania własnych emocji.
12. Fizyczne symptomy:
wrażliwość piersi, bóle głowy, mięśni, uczucie pełności.
Jak kobieta
może sobie sama pomóc?
Istnieje wiele metod, które kobieta może zastosować aby
sobie pomóc w czasie PMS. Są to proste zmiany życia.
1. Ćwiczenia - regularne
fizyczne i oddechowe.
2. Zmiany dietetyczne -
cięcie soli, tłuszczów, kawy, alkoholu,
wprowadzenie do swojej diety dużej ilości warzyw i owoców.
3. Suplementy - witamina B6,
wapń, magnez, witamina E.
Ziołowe środki zaradcze:
a.
Zioła: melisa, dziurawiec, gingo biloba, bacopa, żeńszeń
b. Oleje:
olej lniany, Omega 3, Evening Primrose Oil (LINK!)
c.
Olejki: z geranium, szałwiowy, lawenderowy, różany, jaśminowy.
(dodawać parę kropki do kąpieli)
4. Redukowanie stresu:
techniki relaksacyjne - yoga, medytacja, tai-chi.
Tradycyjna medycyna zaleca antydepresanty takie jak: Prozac, Zoloft,
Paxil, które łagodzą symptomy PMS, ale należy pamiętać, kiedy
wybieracie
tą formę leczenia antydepresanty działają dopiero po dwóch
tygodniach.
Czy
antydepresanty są bezpieczne w czasie ciąży?
Stosowanie antyderpesantów w czasie ciąży może być zagrożeniem dla
dziecka
ale z kolei nieleczenie depresji będzie wielkim problemem dla
kobiety. Należy znaleźć
takie środki naturalne, które przyniosą ulgę. Dzisiaj mamy w
sprzedaży szeroką game
ziół I innych suplementów do leczenia depresji. Pomogą też inne
terapie; typu medytacja, ćwiczenia oddechowe, psychoterapia, spacery
na świeżym powietrzu, lekka
praca w ogrodzie, czytanie, malowanie, kino, muzeum ... i inne.
Często u kobiet antydepresanty są na pierwszej linii leczenia.
Kobiety stosują
je aby zmniejszyć objawy depresji, poprawić samopoczucie, ale w
czasie ciąży
kobieta powinna pomyśleć o dziecku, nie wolno narażać jego zdrowia.
Ciąża zawsze wyzwala u kobiety dużo więcej emocji niż normalnie,
które również utrudniają radzenie
sobie z depresją. W chwili kiedy kobieta cierpi na depresję powinna
zastanowić się
czy jest to dobry czas na ciążę? Jeśli ciąża już się pojawi ważne
jest jej leczenie.
Kobiety w depresji nie są zdolne do samodzielnej opieki nad
dzieckiem. Ważne
jakie zażywa leki, ponieważ karmi dziecko i musi odżywiać się zdrową
żywnością.
Leczenie antydepresantami w czasie ciąży może spowodować
przedwczesne
urodzenie dziecka, które może mieć zbyt niską wagę a to z kolei może
utrudnić
rozwój dziecka. Taki stan dodatkowo zwiększa ryzyko depresji u
matki.
Niby badania lekarskie prowadzone na kobietach ciężarnych leczonych
antydepresantami ukazują, że ryzyko urodzonych dzieci z wadami
wrodzonymi spowodowanymi antydepresantami są niewielkie ale
jednak istnieją! Andydepresanty nie należą do bezpiecznych!
Antydepresanty
niosące ryzyko:
1. Citalopram (Celexa)
- problemy z płucami
u noworodka , utrzymuje się nadciśnienie płucne.
2. Fluoxeline (Prozac,
Sarafem), Paroxetine (Paxil)
- wady
serca u płodu. Należy bezwzglednie unikać ich zażywania w ciąży!
3. Sertraline (Zoloft)
- niebezpieczny dla rozwoju płodu.
4. Amitriphyline - ryzyko wad
kończyn na początku rozwoju płodu.
5. Nartriptyline (Pamelor)
- ryzyko wad kończyn.
6. Phenelzine (Nardil)
- może zwiększyć ciśnienie tętnicze
krwi, które może spowodować udar w czasie ciąży.
Nie ma bezpiecznych antydepresantów
i należy w czasie ciąży wsiąść pod uwagę ryzyko
na jakie naraża się dziecko.
cdn...
19 Aug. 2009
WIESŁAWA
|