Wewnętrznie:
Wyciąg z liści działa pobudzająco na układ nerwowy i wzmaga czynność
wydzielniczą żołądka, wątroby, pobudza wydzielanie soku żołądkowego
i żółci w wątrobie, ułatwia trawienie, pobudza łaknienie, zmniejsza
napięcie mięśni gładkich jelit i dróg żółciowych, umożliwia
prawidłowy pasaż treści jelitowej i przeciwdziała zastojom żółci w
pęcherzyku żółciowym, działa wiatropędnie, ułatwiając odejście gazów
i zmniejszając wzdęcia, działa przeciwskurczowo i antyseptycznie
ogólnie, a w szczególności w jelitach, niszcząc drobnoustroje
Gram-dodatnie i Gram-ujemne, działa uspokajająco, obniża nieco
ciśnienie krwi, lekko pobudza popęd płciowy, zmniejsza wydzielanie
mleka, znieczula, osłabia bóle jelitowe, wywołuje miesiączkę. Przy
dużych dawkach ogranicza i hamuje senność.
Zewnętrznie:
Działa antyseptycznie, przeciwpasożytniczo, przeciwskórczowo,
liście, lecz znacznie silniej. W postaci aerozolu jest bardzo silnym
środkiem bakteriobójczym również dla szczepów antybiotykoodpornych,
ma właściwości przeciwbólowe, po zastosowaniu na błony śluzowe nosa
także chłodzące
i zmniejszające obrzęki w nieżytach. Na nieuszkodzoną skórę mentol
działa przeciwświądowo, drażni zakończenia nerwowe, wywołuje uczucie
chłodu, zmniejsza ból
i stan zapalny, niszczy bakterie.
Wskazania
lecznicze:
Wewnętrznie:
Liście mięty i ich wyciągi poleca się na zaburzenia trawienne np.
bóle brzucha, wzdęcia, utratę łaknienia, przy utrudnionym trawieniu
tłuszczów np. w dwunastnicy, w stanach nieżytowych przewodu
pokarmowego, w kolce jelitowej, przy nieprawidłowej fermentacji
w jelitach, przy zapaleniu pęcherzyka żółciowego i przewodów
żółciowych, przy lekkiej niewydolności wątroby i zbyt małym
wytwarzaniu żółci, w kamicy żółciowej, żółtaczce, skurczu mięśni
jelit i przewodów żółciowych, obecności bakterii chorobotwórczych w
jelitach, wymiotach, biegunkach, opuchliźnie, zaburzeniach
miesiączkowania, nerwicach wegetatywnych. Olejek mięty stosuje się
doustnie tylko w bakteryjnym zapaleniu dróg żółciowych. W
schorzeniach wątroby, jelit i pęcherzyka żółciowego olejek miętowy
jest składnikiem złożonych preparatów ziołowych.
Zewnętrznie:
Płukanie jamy ustnej i gardła naparem, smarowanie maścią lub emulsją
przy nieżycie nosa i obrzęku błony śluzowej i w niektórych chorobach
skórnych. Przy bólach nerwowych, migrenowych, reumatycznych stosuje
się smarowanie olejkiem. Jako pasta do zębów i w postaci cukierków
do ssania odkaża i odświeża usta. Inhalacje w nieżytach gardła i
oskrzeli. Mentol stosuje się zewnętrznie w bólach neuralgicznych i
mięśniowych, np. zawiesinę olejową w chorobach skórnych i świądzie,
w nieżycie jamy ustnej, gardła i krtani.
W aromaterapii podaje się, że olejek miętowy stosuje do inhalacjii
przy przeziębieniach
i grypie, często w połączeniu z olejkiem lawendowym. Bardzo dobrze
udrażnia kanały nosowe i zatoki . Kąpiele z dodatkiem olejku (nie
więcej niż trzy krople na wannę) mają działanie rozgrzewające
i antyreumatyczne.
Parówka z olejkiem miętowym łagodnie oczyszcza skórę zwłaszcza
trądzikową.
Zimne kompresy z olejków miętowego i lawendowego przykłada się na
czoło przy bólach głowy . Przeciwstawne działanie olejków: miętowego
- stymulujące i lawendowego - uspokajające, skutecznie eliminuje
przyczyny dolegliwości.
Mocny zapach olejku miętowego działa odstraszająco na owady
i gryzonie
dla spotęgowania efektu można połączyć go np. z olejkiem
eukaliptusowym.
Przeciwwskazaniem do stosowania olejku miętowego i mięty jest
równoczesne
stosowanie leków homeopatycznych. Zbyt długie i nadmierne zażywanie
mięty
może spowodować zakłócenia snu i bezsenność.
Olejek miętowy stosuje się do:
kąpieli - problemach
żołądkowych, infekcjach górnych
dróg oddechowych, schorzeniach reumatycznych
masażu - przy depresjach,
zmęczeniu
psychofizycznym, przy bólach reumatycznych
inhalacji i aromatyzacji powietrza
- infekcje górnych dróg
oddechowych, przeziębienie, grypa
