"I rzekł do nich: - Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie". (Mk 16, 15-18)

APOSTOŁ

Słowo to wywodzi się bezpośrednio z języka greckiego, od słowa apostolos i oznacza wysłannika, posłańca i pełnomocnika. Z określeniem tym spotykamy się przede wszystkim w Nowym Testamencie, gdzie Jezus Chrystus powołuje swoich uczniów i czyni ich wysłannikami Bożymi i głosicielami Słowa Bożego. Są tacy, którzy sądzą, iż Jezus wybrał przypadkowych mężczyzn spośród tłumów, by pokazać, że każdy chcący i starający się może zostać Jego uczniem. I coś w tym jest, jednak z drugiej strony czy możliwym jest, by sam Chrystus dokonywał przypadkowych wyborów? Tego dowiemy się śledząc i analizując po kolei postacie wszystkich dwunastu apostołów, przyglądając się ich imionom, fachom, słowom przez nich wygłaszanym, czy innym aspektom mniej popularnym i wielu nie znanym.

Nim jednak podejmiemy się tej magicznej i tajemniczej drogi po dwunastu (a właściwie trzynastu) wspaniałych i intrygujących postaciach, przeanalizujmy choć trochę rolę i przyszłą drogę, a zatem cel faktyczny w jakim apostołowie zostali powołani. Co jak mniemam pozwoli nam spojrzeć na nich z szerszego punktu widzenia.

GŁOSZENIE SŁOWA BOŻEGO

"Głoście Ewangelię" - rzekł Chrystus do swoich uczniów podczas ich ostatniego spotkania. Znamy ten fragment wszyscy bardzo dobrze. Jednak co się za tymi słowami kryje dla nas, zwykłych ludzi? Wyjdźmy od podstawy - EWANGELIA. Dlaczego napisałam dużymi literami? Żeby zwrócić Waszą uwagę w pierwszym rzędzie na to słowo, którego znaczenie będziemy rozpatrywać. EWANGELIA to inaczej DOBRA NOWINA. Nie jakieś tam sobie słowa wypowiedziane przez byle kogo. Za każdym razem kiedy widzimy, czytamy i słyszymy słowo ewangelia tłumaczmy je na te dwa słowa "dobra nowina". To mówi nam już znacznie więcej o tym, co głosić mieli apostołowie, ale jeszcze nie tyle, ile chciałabym żeby nam mówiło.

"Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana".
(Łk 4, 18)

DOBRA - "dobro" to według Sokratesa najważniejsza z cnót. Powiadał on:

"Czyż nie wstydzisz się dbać o pieniądze, sławę, zaszczyty, a nie o rozum, prawdę i o to, by dusza stała się najlepsza?" oraz "Jest to jedno i to samo wiedzieć, co jest sprawiedliwe i być sprawiedliwym."

Dobro to pojęcie etyczne, staje w szranki ze złem i ma je pokonać. Dobro kojarzy nam się z moralnością, czystością serca i ducha, ze wszystkim co ciepłe dla serca, co pomocne, co w miłości bezgranicznej źródło swe znajduje. Dobro to wszystko to co najlepszego możemy dać drugiemu człowiekowi, ale i wszystko najlepsze co możemy otrzymać.

NOWINA - świeża wiadomość, wieść, informacja, coś nowego do przekazania. Zatem nie coś co było już od dawna znane, co od tysiącleci wiadomym było wszystkim, ale coś czego nikt jeszcze nie znał, bądź nie wielu, co jest nowością pośród wszelkich informacji.

A zatem, po krótkiej analizie mamy ŚWIEŻĄ, NOWĄ DOBRĄ WIADOMOŚĆ, którą głosić i nieść mają w świat apostołowie. I jakaż to ta nowa, dobra informacja?

"Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności". (1J 1, 5)

"Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa. Każde bowiem ciało jak trawa, a cała jego chwała jak kwiat trawy: trawa uschła, a kwiat jej opadł, słowo zaś Pana trwa na wieki. Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę". (1P 1, 23-25)

"W Nim także i wy usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę waszego zbawienia, w Nim również uwierzyliście i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego, który był obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością [Boga], ku chwale Jego majestatu".
(Ef 1, 13-14)

Wieść, którą nieść mają i głosić apostołowie to wiara i nadzieja w zbawienie, zmartwychwstanie i życie wieczne. Stary Testament i to co się wydarzyło przed przyjściem na świat Chrystusa, nie pozostawiał nadziei na lepsze jutro. Ludzkość pogrążała się w myślach o karze, winie za grzechy, potępieniu, nie widząc dla siebie szansy. Bądź też, jak wolą niektórzy mówić - nie widząc ewentualnej nagrody, o którą walczą. Dopiero Jezus Chrystus, jedyny Syn Boga Ojca i Świętej Matki, wywalczył dla ludzkości szansę na wieczne szczęście, szansę z której każdy człowiek może skorzystać jeśli tylko tego zechce. Dobra Nowina dla nas jest prosta - oto Bramy Niebios stoją przed nami otworem, pytanie tylko kto naprawdę zechce i odważy się wyruszyć w ich kierunku i przez nie przejść?

Wiemy już, że apostołowie głoszą Ewangelię - Dobrą Nowinę, będą nam mówić o nowej drodze, którą przez swoje odkupienie otworzył przed nami Jezus. Będą oni dawać nam rady, jak na tę ścieżkę wstąpić, jak prawidłowo po niej kroczyć, dlaczego nie należy zrażać się potknięciami i jak uczyć się samemu żyć zgodnie z naszą drogą. W tym celu apostołowie sami wyruszą we własną drogę - drogę ewangelizacji, by głosić nowinę wszystkim ludziom, bowiem każdy zasłużył na to by mu o niej opowiedzieć, dając mu tym samym szansę na życie wieczne, szansę na podjęcie decyzji i dokonanie wyboru - jaką drogą będę kroczyć dalej?

NAWRACANIE

"Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!" (Mk 1, 15)

Słowa nawracanie zapewne specjalnie nie trzeba tłumaczyć, jednak przywołajmy sobie kilka synonimów. Nawracać - zawracać, wrócić, powrócić, cofnąć się, zatrzymać i zacząć od nowa.

To słowo ma dla nas również istotne znaczenie. Wszyscy bowiem jesteśmy na jakiejś drodze życia, po której mniej lub bardziej udolnie stąpamy. Wielu z nas wybrało jednak drogę nieprawidłową, niezgodną z własnym wnętrzem, przeznaczeniem. Choć często mówimy sobie, że taki nasz los, w rzeczywistości to my sami go kształtujemy, skazując siebie na wieczne cierpienia i smutki. Nawrócenie o jakim mówi Jezus Chrystus i jakie stało się zadaniem apostołów to nic innego, jak pomoc innym ludziom w podjęciu decyzji o zmianie drogi, o zmianie kierunku. Jak często myślimy sobie, że z chęcią zmienilibyśmy swoje życie, że gdybyśmy tylko mogli cofnąć czas zrobilibyśmy wszystko inaczej niż dotychczas? Jak często na tym myśleniu kończymy, bojąc się dalszych kroków, bojąc się decyzji o zmianie?

Apostołowie - wysłannicy Chrystusa mają nam pomóc w podjęciu decyzji o zmianie. Podają rękę, opowiadają o tym co czeka nas i co może nas spotkać jeśli zmienimy kierunek, oswajają nas ze strachem przed zmianą, co w konsekwencji pozwala nam go pokonać. Nawrócenie biblijne jest swoistą przemianą duchową, zmianą poglądów, zasad, wartości, stworzeniem nowych wartości, obaleniem dotychczasowych ram, które człowieka ograniczały. Nawrócenie to odwrócenie się od tego, co nie jest Boskie, co wiąże się z grzechem i winą.

W tym temacie najlepszym świadectwem apostołów jest nawrócenie Szawła (LINK!). Nawrócenie wiąże się również z wypełnieniem Duchem Św., któremu towarzyszy szereg zmian, jakie człowiek w życiu podejmuje. Pamiętajmy, że zmiany będące skutkiem nawrócenia można wdrażać całe życie. Bo nie wielu jest takich, którzy potrafią zmienić swoje życie nagle, szybko i zdecydowanie. Większość z nas pracuje przez wiele lat nad każdym kolejnym etapem. W tym przypadku samo nawrócenie to ten jeden moment, w którym człowiek nagle uświadamia sobie, że to co dotychczas czynił, robił źle, że popełniał zbyt wiele błędów i pragnie to zmienić dla Boga. Jednak proces nawracania to szereg zmian, jakie człowiek decyduje się wprowadzić i wdrożyć w swoje życie w skutek nawrócenia - zawrócenia z niewłaściwej drogi. Człowiek stopniowo odwraca się od grzechu stając się czystym i gotowym do kontaktu z Bogiem.

UZDRAWIANIE

Uzdrawianie to w Biblii niezwykle istotny element nauczania Chrystusa. Uzdrowić znaczy uleczyć zarówno duszę, jak i ciało fizyczne. Z zadaniem uzdrawiania dusz przede wszystkim, ale również z zadaniem uzdrawiania ciała, wysłał Jezus swoich uczniów. Oni to natchnieni Duchem Św. mieli uleczać innych. Bo ważnym jest byśmy tutaj podkreślili, iż to nie tyle człowiek sam w sobie, co Duch Św. który go wypełnia zdolny jest uzdrawiać. Dlatego powiada się, że uzdrowienie następuje mocą Ducha Św.

Tutaj przypomnijmy sobie wszyscy motyw Zesłania Ducha Św. Wówczas to Apostołowie zostali natchnieni i wypełnieni przez Ducha Św. mocą, umiejętnością rozmawiania w różnych językach i różnymi darami łaski, w tym głównie siedmioma darami Ducha Św. Zesłanie zatem zainicjowało początek drogi apostolskiej, na której dary Ducha Św. były apostołom bardzo przydatnymi charyzmatami.

Teraz wiemy już skąd i kiedy apostołowie posiedli swoje umiejętności. Ma to dla nas istotne znaczenie, bowiem nim sami podejmiemy kroki w kierunku posługi apostolskiej, winniśmy również i my wejść na tę drogę, którą stąpali Apostołowie, a więc i my dostąpić winniśmy jakiejś mocy Ducha Św. w naszym życiu i obcowaniu z Bogiem.

"Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie". Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy." (Mt 10, 8-10)

Uzdrawianie apostolskie ma być darem Jezusa dla ludzkości, dowodem na istnienie potężnej i silnej wiary, która może czynić wszelakie cuda. Na co musimy w tym fragmencie zwrócić szczególną uwagę? Otóż Chrystus powiada: "Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!". To najprostszy i najłatwiejszy wyznacznik tego czy uzdrowiciel, którego spotkamy w naszym życiu, bądź którym sądzimy że jesteśmy, wysłany jest od Boga, czy też sam siebie wysłał pchnięty marzeniami o materialnym dobrobycie. Mówiąc o uzdrawianiu mam na myśli tutaj nie tylko uzdrawianie ciała. I tu uwaga! Uzdrowienie ciała stoi w istotnym połączeniu z uzdrowieniem duszy. Należy pamiętać, iż łatwiej wypędzić chorobę z chorego ciała, gdy dusza gotowa jest do uleczenia. Znacznie trudniej (a wielu uważa to za niemożliwe) uzdrowić chorego, gdy dusza nie chce przyjąć uleczenia.

WYPĘDZANIE ZŁYCH DUCHÓW I DEMONÓW

"Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy!" (Mt 10, 8 )

"I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki, i by mieli władzę wypędzać złe duchy". (Mk 3, 15)

"Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali". (Mk 6, 12-13)

Wypędzanie demonów i złych duchów wielu z nas utożsamia jedynie z egzorcyzmami. Jednak należy wiedzieć, że demony i opętanie dotyczy nie tylko ewidentnych ataków i działań ze strony ciemnego bieguna (jak opisywane w historiach typu Egzorcyzmy Anneliese Michel). Opętani możemy być bowiem jakimiś myślami, jak np. myśli samobójcze, myśli o chorobie, o zadawaniu sobie samemu bólu i cierpienia, myśli o czynieniu komuś krzywdy, myśli zbrodnicze, myśli nakłaniające nas do nadużywania wszelkiego rodzaju używek - alkoholu, nikotyny, narkotyków, leków i innych, myśli depresyjne itd. Jest tego naprawdę bardzo wiele i często nie myślimy o tym w ten sposób. Jednak powinniśmy uświadomić sobie, że tego rodzaju przytłaczające, ograniczające nas myśli, jeśli zbyt często do nas wracają, zwykle również są formą jakiegoś opętania, bądź po prostu działania złych duchów. Stąd apostołowie dostali od Jezusa kolejne zadanie. Mają nas uwolnić od wszelkich demonów.

By lepiej nauczyć się zauważać demony w naszym życiu, spójrzmy co oznacza samo słowo "demon". Słowo to wywodzi się z greckiego daimon i oznacza tego, który coś rozdziela. Demony zatem rozdzielają nas od Boga, oddalają nas od niego. Wypędzenie demona będzie zatem równoznaczne z wyrzuceniem z siebie na stałe tych cech, zachowań, myśli itd., które stanowią w naszym życiu barierę w kontaktach z Bogiem.

ŚWIADECTWO O CHRYSTUSIE

Wreszcie ostatni z najważniejszych celów apostołów - dawanie świadectwa o Chrystusie. Apostołowie bowiem mieli jako naoczni świadkowie cudów i nauk Jezusa głosić o jego czynach, dokonaniach i słowach. Ludziom łatwiej przecież uwierzyć, gdy są inni, którzy faktycznie widzieli, że nauki głoszone są prawdą i że każdy może je wprowadzić w czyn, w życie.

"Odpowiedział im: - Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi". (Dz 1, 8)

"Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku". (J 15, 26-27)

Apostołowie dają o Chrystusie ludzkie świadectwo, będące rzeczywistym przekazem o człowieku, który był, żył wśród nich, nauczał ich, rozmawiał z nimi i przebywał, który był ich Nauczycielem, ale i też ich Przyjacielem, który oddał życie za wszystkich ludzi. Takie świadectwo, bardziej namacalne, wiarygodne i bliższe człowiekowi, tym samym łatwiejsze do wyobrażenia, zrozumienia i uwierzenia jest niezastąpione. Apostołowie jednak i w tym przypadku, jak w każdym innym, dla realizacji celu zostają ożywieni przez Ducha Św.

KOLEJNOŚĆ W JAKIEJ POWOŁANO APOSTOŁÓW:
(wg. Ewangelii Mateusza)

1. Szymon Piotr (Kefas)
2. Andrzej
3. Jakub (zwany Większym) syn Zebedeusza
4. Jan Ewangelista
5. Filip
6. Bartłomiej - Natanael
7. Tomasz
8. Mateusz - Lewi
9. Jakub syn Alfeusza
10. Szymon Kananejczyk (Gorliwy)
11. Juda Tadeusz (Judas)
12. Judasz Iskariota
13. Maciej (powołany po zdradzie Judasza)

Tabelka "Apostołowie": LINK!

19 November 2010

GODAN