Giacomo Amoroso, późniejszy św. Feliks, urodził się 5 listopada 1715 roku w Nikozji (włoskie - Nicosia) na Sycylii.

Od swego ojca, który był szewcem, nauczył się rzemiosła i wykonywał je w latach młodości. Mając 19 lat zgłosił się po raz pierwszy do klasztoru kapucynów, ale nie został do niego przyjęty. Próby te ponawiał kilkakrotnie, ostatecznie przyjęto go po ośmiu latach starań w roku 1743. Otrzymał imię Feliks. Ponieważ był analfabetą, powierzono mu obowiązek kwestarza, zbierającego jałmużny na utrzymanie braci w klasztorze. Pełnił go aż do śmierci, przez ponad 40 lat.

Św. Feliks miał wielkie nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu, długie godziny spędzał na adoracji. Choć był prostym bratem zakonnym, wiele osób przychodziło do niego po radę i umocnienie. Pomagał innym, posługując się szczególnie charyzmatem uzdrawiania fizycznego i duchowego. Miał także podobnie jak O.Pio dar bilokacji.

Był do tego stopnia posłuszny przełożonym, że poprosił swojego przełożonego o pozwolenie na śmierć.