WIELCY LUDZIE

ŚW. MARIA DE MATTIAS

W całej historii zbawienia, Bóg prowadzi każdego człowieka w sposób całkowicie indywidualny. Powołanie do świętości czyni ludźmi oryginalnymi. W ten sposób powołał do życia w Kościele Marię De Mattias, założycielkę Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa.

Św. Maria De Mattias to żarliwa mistyczka i zafascynowana działaniem niewiasta, która w pierwszej połowie XIX wieku niestrudzona w dziele ewangelizacji, otworzyła nowe drogi obecności kobiety w Kościele, promując oryginalne wzorce posługiwania Ewangelii.
Urodziła się 4 lutego 1805 roku w Vallecorsa (Włochy).

W okresie wojny napoleońskiej, dom rodzinny a dokładniej osobisty pokój z dużym lustrem i obrazem Boskiego Macierzyństwa Maryi, stały się dla Marii więzieniem, klasztorem i miejscem odosobnienia, ponieważ ojciec w obawie przed bandami zakazał kobietom opuszczać dom. W swojej izolacji Maria z Vallecorsa rozpoczęła wewnętrzny dialog z Maryją z Nazaretu. Często ta młoda dziewczyna zwracała się do Maryi z prośbą i pytaniem: Maryjo pomóż mi, spraw, abym płonęła miłością do Ciebie i do Jezusa. ... Powiedz mi co mam robić, aby podobać się Twojemu Synowi. ...Matko Najświętsza udziel mi światła, pomóż mi odnaleźć pokój i wyjść z ciemności. Pytania te nie pozostawały bez odpowiedzi. We wnętrzu swojego serca, Maria słyszała odpowiedź Maryi: Nie bój się ja Ci pomogę. Do dalszego doświadczenia Boga, dorastająca i zbuntowana Maria dochodziła poprzez codzienne wieczorne religijne pogadanki swojego ojca. Od niego bardziej niż z katechizmu i kazań poznała i przyjęła prawdę o Baranku Bożym, który gładzi grzechy świata.

Cechą charakterystyczną jej osobowości było to, co odróżniało ją od ówczesnych kobiet, mianowicie, że nie była tylko "nauczycielką", ale także kobieta przemawiającą z podwyższenia (jak Misjonarze) do zgromadzonych ludzi, Przemawiała do wszystkich grup, mówiła nieustannie o Miłości Ukrzyżowanej, o Jezusie, który z miłości do wszystkich ludzi przelał swoją Boską Krew. Jej nauk, słuchały nie tylko kobiety, ale też mężczyźni, kapłani i dzieci. Mówiono o niej kobieta, która przemawia w kościele. Mimo słabego zdrowia, przemawiała przez kilka godzin w ciągu dnia, niejednokrotnie na placach lub w zimnych kościołach, podnosząc głos, zawsze oparta o krzesło, z niesamowitym wewnętrznym wysiłkiem, wzruszona do łez, nie czynią przy tym żadnego błędu teologicznego, oraz nie wywołując u słuchaczy zmęczenia, wskazując przy tym na Krzyż.

Maria De Mattias wprowadziła zwyczaj szczególnej modlitwy za grzeszników w okresie karnawału , ponieważ czas zabawy sprzyjał rozpuście i popełnianiu grzechów.

Żyła 61 lat, zmarła w Rzymie 20 sierpnia 1866r. Przez całe swoje życie pragnęła ukrycia większego niż pod korcem, a skończyła na świeczniku.

Analfabetka, która stała się wielką pisarką na tematy duchowe (ponad 3000 listów). Bojaźliwa a była nieustraszoną apostołką, zdolną przyciągać tłumy. Święta, mocno wyprzedzająca swoje czasy. Pionierka - Protagonistka, która życiem i nauczaniem otworzyła kobiecie nowe drogi w Kościele.

Reguła jej życia:
-Bóg przed oczyma
-Jezus w działaniu
-Życie w ofierze

Jej miejsce ucieczki
-Krzyż

Jej moc i wsparcie
-Krew Jezus
-Matka Najświętsza

Jej największe pragnienie
-We wszystkim podobać się Jezusowi

Jej największy lęk
-Utracić Jezusa przez grzech

Jej patronowie i obrońcy
-Matka Najświętsza,
-Św. Józef,
-Św. Franciszek Ksawery,
-Św. Kasper del Bufalo,
-Św. Katarzyna ze Sieny,
-Św. Teresa z Avila

Jej wybrańcy
-Ubodzy i odrzuceni

Jej postawa w przeciwnościach i prześladowaniach
-Milczenie i radość z bycia podobną do Chrystusa

Jej główna cecha charakterystyczna
-Miłość do Krzyża
-Zaufanie do Bożej Opatrzności
-Oddanie się bożym Planom
-Pokój serca

Jej najgłębsze pragnienie
-Umrzeć na Krzyżu z Jezusem



(Świętą dla Kościoła ogłosił ją Papież Jan Paweł II 18 maja 2003)