Dusza ludzka - wielka
abstrakcja i ciągle nieznana.
Trudno ją ująć w jedną formę, w jedną definicję.
W zależności od religii i indywidualnych wierzeń dusza człowieka
jest ukazywana różnie.
Inaczej określają duszę filozofowie wschodu, inaczej jest
postrzegana na Zachodzie.
Wielu utożsamia duszę z elektrycznością, ruchem, światłem,
chemiczną reakcją ...
Odróżniamy duszę: indywidualną
i uniwersalną.
Pojedyncza dusza - indywidualna
jest przedstawiana jako promień, bardziej rozwinięta posiada
kilka promieni.
Ma ograniczony limit świadomości. W drodze ewolucji rozwija się
jej świadomość, powoli się rozszerza i podnosi stopień własnych
wibracji.
Dopóki dusza nie osiągnie wysokiej świadomości dopóty jak
pielgrzym odradza się w procesie reinkarnacji.
Będzie krążyć na tym kole tak długo aż nie wygubi własnych
indywidualnych cech świadomości.
Absolut - uniwersalna świadomość
jest jedną myślą.
Według naukowców ludzka
inteligencja jest pochodzenia genetycznego, świadomość rodząca
się pod wpływem życia materialnego i wszystkich życiowych
akcji.
Ale według filozofów ducha -
mistyków, myśl nie jest owocem mózgu lecz inteligencją
duszy, która zamieszkuje dane ciało. W zależności od świadomości
duszy ludzkiej mózg podlega procesowi ewolucji. Ludzkie ciało
jest wynoszone na wyższy poziom, manifestuje się mocno poprzez
system nerwowy i rozwija wyższe ciała astralne.
Niższe ciało astralne
człowieka, często zwane ciałem pragnienia (żądze) według
Sanskryptu Kama-rupa,
siedziba wrażliwości jest w tej formie nadal postacią zwierzęcą.
Dalsza ewolucja rozwija jeszcze wyższe ciała tzw. ciało
Buddy i najwyższe ciało
Atmik.
W chwili podnoszenia wibracji w ciele człowieka wzrasta jego świadomość
i poprzez mózg taka jednostka dostaje połączenie ze światem
fizycznym i z wyższymi ciałami astralnymi sięgającymi głęboko
w Uniwersum.
Człowieka zdolności określa
się na normalne i paranormalne.
Normalne są stanem świadomości tzw. "chodzącej
świadomości" rozwijającej mózg za pomocą doświadczenia
w życiu materialnym. W tym stanie człowiek używa swojego mózgu
i może za jego pomocą wyrazić wszystkie swoje ziemskie akcje.
Jeśli jego wibracje będą harmonijne i wzmacniane duchowym
treningiem (modlitwa,
medytacja, joga) wzrasta wrażliwość układu nerwowego,
mózg przechwytuje te wibracje z niższych partii ciała,
mocniej już wibrujących czakr i rozpoczyna się nowe doświadczenie
człowieka - podróż w wyższą świadomość.
W normalnym stanie mózg
posiada fizjologiczne funkcje przynależne światu materialnemu.
W zależności od rozwoju danej osoby są one rozwinięte
mocniej albo słabiej. W ten sposób kształtuje się jednostka -
człowiek, jego emocje, wrażliwość, inteligencja, intuicja
...
Nadal w tym stanie nie spotyka się człowieka o wyższych
zdolnościach paranormalnych.
Normalna świadomość jest pełnią fizjologicznych aktywności,
kompletem. Wszystkie są przynależne światu materialnemu.
Wysoka świadomość, która
pracuje w połączeniu z ciałami astralnymi ukazuje już nową
jednostkę odbiegającą bardzo mocno w swoim zachowaniu i
funkcjonowaniu od świadomości normalnych. Wysokie wibracje mózgu
i układu nerwowego, które są wielkim instrumentem w
podnoszeniu człowieka świadomości powodują, że partie mózgu,
które do tej pory były mocniej uśpione budzą się i
manifestują w zupełnie odmienny sposób.
Rozpoczyna się astralna świadomość
mózgu.
Wyższa świadomość rozwija w człowieku wiele dotąd mu
nieznanych fenomenów.
Z normalnego stanu uśpienia jest w stanie automatycznie
zamanifestować się już w przebudzonym stanie. Budzą się
zdolności paranormalne.
Taki człowiek posiada inne funkcje mózgowe, jego ciało
fizyczne również się zmienia. Cały ten proces jest
spowodowany wysokimi wibracjami przebudzonej duszy.
Vancouver
21 June 2007
WIESŁAWA
|